🔫 Czarne Robaki Na Grzybach

Gdy myślimy o grzybach, to pierwszymi, które przychodzą nam do głowy, są te zbierane w lesie, kapeluszowe. I choć akurat trwa na nie (udany ponoć) sezon, dzisiaj opowiem Wam o grzybach, które pojawiają się w doniczkach w domu i których odnalezienie wcale nas nie cieszy. W suszonych grzybach pojawiły się robaki? Zdradzimy wam sekret - nie pojawiły się, tylko były już tam znacznie wcześniej. Zobaczcie, kiedy należy je tropić i usuwać. Późne lato to doskonały moment, by wybrać się do lasu na grzybobranie. Przyniesione do domu grzyby trzeba jednak w jakiś sposób przetworzyć. Jak wyglądają jaja robaków u człowieka. Jaja pasożytów czają się praktycznie wszędzie, czy to gleba, woda, żywność, transport publiczny lub zwierzęta. Robaki – pasożyty drzew owocowych, jeśli spojrzeć chociażby na ascaride, która odkłada do 240 tys. jaj dziennie. Wszystkie robaki składają je do dalszego rozmnażania. Zaktualizowano 06 czerwca 2018 r. Bioluminescencja to naturalna emisja światła przez organizmy żywe . Światło to powstaje w wyniku reakcji chemicznej zachodzącej w komórkach organizmów bioluminescencyjnych. W większości przypadków za emisję światła odpowiedzialne są reakcje z udziałem pigmentu lucyferyny, enzymu lucyferazy i tlenu. Latem możemy zaobserwować prawdziwą inwazję charakterystycznych czerwonych owadów. To czerwone robaki z czarnymi kropkami. Widać je praktycznie wszędzie: na chodnikach, trawnikach, w Do oprysku warzyw przeciw szkodnikom roślin polecam Fastac 100 EC, Karate Zeon 050 CS, Sumi-Alpha 050 SC. Działają one skutecznie w temperaturze powietrza od 15 do 25 st.C. Zabiegi najlepiej wykonywać w godzinach porannych bądź wieczornych. Środki należy stosować przemiennie (przynajmniej dwa z wymienionych insektycydów). Grzyby pasożytujące na wrotkach i roztoczach. Grzyby pasożytujące na grzybach. Grzyby pasożytujące na innych grzybach, Grzyby naporostowe – grzyby pasożytujące na porostach. W mykobiocie Polski w 2009 r. było 247 gatunków grzybów związanych z porostami, ale liczba ta ciągle się zmienia w miarę badań mykologów. WPHUB. sezon na grzyby. + 2. Katarzyna Gileta. 11-09-2020 11:53. Jak szybko i skutecznie wyczyścić grzyby? Sprawdzony sposób grzybiarzy. Na grzybach może znaleźć się wiele zanieczyszczeń: liście, trawa, ziemia czy piasek. Dlatego tak ważne jest, by w odpowiedni sposób oczyścić je przed przygotowaniem posiłku. Motyle latają w nocy w magazynach lub przechowalniach i składają jaja na ziarnach zbóż, głównie żyta. Wylęgłe gąsienice wygryzają w ziarnie nieregularne otwory, a ponadto sprzędzają ziarno w bryłki dochodzące do 10 cm. Mole żerują także na nasionach roślin strączkowych, pieprzu, suszonych grzybach i owocach. 1uUUdcP. Skuteczne zwalczanie chorób i szkodników porzeczki czarnej, czerwonej i białej. Metody prawidłowej diagnozy oraz doboru odpowiednich środków ochrony roślin, ich dawki i terminu zastosowania. W szkółce Akademia Roślin możesz kupić sadzonki porzeczki czarnej, czerwonej i białej w wielu odmianach. Porzeczki, a przede wszystkim porzeczka czarna wymagają intensywnej ochrony przed chorobami i szkodnikami. Nieodpowiednia ochrona roślin może prowadzić do obniżenia plonów oraz powolnego wyniszczenia krzewów na plantacji. Przy sprzyjających warunkach szkodniki i choroby mogą rozwijać się tak intensywnie, iż zbiory porzeczek mogą być mniejsze nawet o połowę. Rozwój chorób i szkodników prowadzi do osłabienia zawiązywania się pąków kwiatowych w roku następnym oraz gorszego przezimowania krzewów. Ochrona roślin przed patogenami i szkodnikami powinna być kompleksowa. Plantatorzy powszechnie wykorzystują zwalczanie chemiczne, zalecane jest również stosowanie innych metod wspomagających skuteczność chemicznej ochrony roślin. Chodzi tutaj o: – wybór stanowiska – izolację od starszych zaniedbanych plantacji; – kwalifikowany materiał szkółkarski – gwarantujący wysoką zdrowotność krzewów; – usuwanie porażonych pędów oraz pędów z objawami amerykańskiego mączniaka agrestu, a także wygrabianie opadłych liści spod krzewów na plantacji i niszczenie ich; – zabiegi agrotechniczne – prawidłowe nawożenie, sposób prowadzenia i utrzymywania gleby na plantacji, regularne cięcie sanitarne i prześwietlające krzewów, zapobiegające ich nadmiernemu zagęszczeniu; – regularny monitoring pozwalający na stwierdzenie obecności chorób i szkodników oraz znajomości progów ich szkodliwości; – prawidłowy dobór środków ochrony roślin, dawek, terminów zabiegów oraz właściwa technika ochrony. Choroby porzeczki Rewersja porzeczki czarnej (Atawizm) Jest to najgroźniejsza choroba porzeczki czarnej, występująca we wszystkich krajach, w których ten gatunek jest uprawiany na skalę towarową. Czynnikiem chorobotwórczym jest wirus przenoszony przez najgroźniejszego szkodnika – wielkopąkowca porzeczkowego oraz przez wegetatywne rozmnażanie porażonych roślin. Objawy choroby pojawiają się w roku następnym po zakażeniu, dlatego też wyeliminowanie ze szkółek roślin chorych jest w praktyce niemożliwe. Symptomy rewersji pojawiają się na pąkach kwiatowych i kwiatach, dlatego najlepszym okresem do jej wykrycia jest okres kwitnienia krzewów. Wyróżnia się 2 typy rewersji porzeczki europejską oraz rosyjską. Pąki kwiatowe porażone przez rewersję europejską są wydłużone, barwy fioletowoczerwonej i zawiązują tylko pojedyncze owoce w gronie. Drugi typ rewersji powoduje deformację kwiatów, które są pozbawione pylników, a zamiast płatków korony występują dwa okółki ostro wydłużonych działek kielicha. Różowoczerwone kwiaty po przekwitnięciu zasychają i nie zawiązują owoców. Wirus obu typów rewersji porzeczkowej powoduje sterylność kwiatów, co jest przyczyną stopniowej obniżki plonowania roślin. Porażone krzewy po kilku latach całkowicie przestają plonować. Choroba objawia się również nadmiernym rozkrzewianiem roślin oraz pokrzywowatym wyglądem liści porzeczki w późniejszym okresie wegetacji, w czerwcu i lipcu. Krzewy z objawami rewersji powinny zostać jak najszybciej usunięte z plantacji. Konieczne jest również wykonywanie zabiegów chemicznych przeciwko wektorowi wirusa rewersji porzeczki czarnej – wielkopąkowcowi porzeczkowemu. Amerykański mączniak agrestu (Sphaerotheca mors-uvae) Jest to choroba grzybowa porażająca niektóre uprawiane odmiany porzeczki czarnej, rzadziej porzeczek czerwonej i białej. Objawy najczęściej pojawiają się pod koniec maja lub na początku czerwca, w postaci mączystego nalotu na wierzchołkach pędów i młodych liściach. Choroba rozwija się najintensywniej w lipcu i sierpniu. Nalot po pewnym staje się brunatny. Przy silnym porażeniu i braku ochrony chemicznej wierzchołki pędów i liście zamierają. Choroba może w dużym stopniu zahamować wzrost pędów i osłabić owocowanie w roku następnym. Krzewy silnie porażone przez mączniak mogą przemarzać podczas ostrych zim. Źródłem zakażenia są zarodniki workowe grzyba zimujące na pędach porzeczek. Rozwojowi choroby sprzyja wysoka wilgotność powietrza i umiarkowana temperatura. Odmiany odporne i mało podatne na tę chorobę to: ’Ojebyn’, ’Titania’, 'Triton’, 'Ben Sarek’, ’Ben Alder’, 'Ben Connan’, 'Ben Tirran’, 'Tiben’, 'Tisel’, 'Gofert’, 'Ores’, 'Ruben’, 'Tines’, 'Tihope’ i 'Polares’. Z kolei odmiany szkockie 'Ben Lomond’ i 'Ben Nevis’ są bardzo wrażliwe na ten patogen. Antraknoza liści porzeczek (Drepanopeziza ribis) Choroba grzybowa, która w sprzyjających warunkach (chłodna i wilgotna pogoda) może spowodować duże straty na plantacji porzeczki czarnej. Grzyb zimuje na ubiegłorocznych, zakażonych liściach porzeczek. Infekcja następuje w czasie kwitnienia roślin i pierwsze objawy porażenia obserwuje się pod koniec maja na dolnych, starszych liściach. Początkowo są to plamy usytuowane bliżej brzegów liścia, stopniowo powiększają się i łączą ze sobą. Na górnej stronie liścia plamy są ciemnobrunatne, suche. Porażone liście żółkną i opadają. Defoliacja rozpoczyna się od dołu pędu i w lata wilgotne, gdy ochrona roślin jest nieskuteczna lub nie była stosowana, krzewy już w czasie zbiorów tracą dużo liści. Wczesna defoliacja osłabia krzewy i zmniejsza odporność pędów na mróz. Biała plamistość liści porzeczki (Mycosphaerella ribis) Jest jedną z pospolitych chorób porzeczek, często mylona z objawami antraknozy liści. Obie choroby występują razem i porażają liście, przyczyniając się do przedwczesnej defoliacji krzewów i obniżki plonu w roku następnym. Objawy białej plamistości występują na liściach najczęściej w połowie maja, w postaci nieregularnych , brunatnych, małych plam, których środek po pewnym czasie staje się szarobiały, pokryty drobnymi, czarnymi punkcikami. Liczba plam na liściach będzie rosnąć, liście staną się żółte i opadną. Grzyb zimuje na opadłych liściach, wytwarza na nich owocniki z zarodnikami workowymi, które zakażają rozwijające się wiosną liście. Powstające w obrębie białych plam ciemne punkty są skupieniami zarodników porażających liście latem i jesienią. Rdza wejmutkowo-porzeczkowa (Cronartium ribicola) Jest to choroba powszechnie występująca na roślinach porzeczki czarnej, w mniejszym stopniu na porzeczkach kolorowych, Wywołuje ją grzyb, który do swojego rozwoju wymaga dwóch odrębnych żywicieli – sosny wejmutki i porzeczki czarnej. Grzyb zimuje w postaci zarodników przetrwalnikowych na opadłych liściach porzeczki. Wiosną w wyniku infekcji na liściach porzeczek tworzą się plamki, w miejscu których na dolnej stronie liścia grzyb wytwarza skupiska zarodników rdzawnikowych, a później podstawkowych, początkowo koloru żółtopomarańczowego, potem brunatnego. W uprawie odmian wrażliwych na ten patogen lub przy nieskutecznej ochronie roślin, liście zasychają i przedwcześnie opadają, powodując osłabienie krzewów, co niekorzystnie wpływa na przezimowanie i plonowanie. Szara pleśń (Botrytis cinerea) Grzyb poraża wiele gatunków roślin uprawnych, w tym porzeczki. Źródłem infekcji są zarodniki powstające na zimującej grzybni lub na porażonych częściach roślin i owoców. Patogen atakuje kwiaty, młode pędy i owoce. Zarodniki na pędach powodują jej zamieranie. Zakażenie kwiatów jest podstawową przyczyną gnicia owoców, chociaż może również wystąpić bezpośrednia infekcja owoców przez zarodniki grzyba. Objawy na porażonych owocach występują w postaci gęstego, szarego nalotu. Zagrożenie szarą pleśnią wzrasta na plantacjach bardzo zagęszczonych, szczególnie w okresie kwitnienia, przy dużej wilgotności. Silne wystąpienie szarej pleśni obserwowane jest także w lata obfitujące w opady, kiedy dochodzi do pękania owoców. Szkodniki porzeczek Wielkopąkowiec porzeczkowy (Cecidophyopsis ribis) Jest to najgroźniejszy szkodnik porzeczki czarnej, ale spokrewnione gatunki mogą występować na krzewach porzeczki czerwonej i agrestu. Wielkopąkowiec uszkadza pąki i w ten sposób redukuje plonowanie, a także jest wektorem wirusa groźnej choroby – rewersji porzeczki czarnej. Jest to bardzo trudny do zwalczania roztocz, jasnoróżowej barwy. Jego larwy i nimfy są przezroczyste. Różne stadia rozwojowe zimują w powiększonych pękach. Najczęściej są to jednak samice, które wczesną wiosną składają jaja w pąkach, gdzie rozwijają się pierwsze pokolenia szkodnika. W okresie kwitnienia porzeczki następuje intensywne rozprzestrzenianie się szkodnika przez wiatr. Pąki zasiedlone przez wielkopąkowca są charakterystycznie powiększone, co najlepiej widać na przedwiośniu lub wczesną wiosną, przed rozpoczęciem wegetacji roślin. Wiosną pąki te nie rozwijają się i zasychają, co prowadzi do znacznego obniżenia plonowania krzewów. Przędziorek chmielowiec (Tetranychus urticae) Jest to szkodnik, który występuje na wielu gatunkach roślin uprawnych, w tym na porzeczkach. Jest pajęczakiem, o długości około 0,5 mm, barwy jasnobrunatnej, z dwoma ciemnymi pasami po bokach. Jaja przędziorka chmielowca są kuliste, początkowo bezbarwne, później żółtawe. Samice zimują ukryte w resztkach roślinnych, w szczelinach kory lub u nasady pędów. Na wiosnę samice składają jaja na rozwijających się liściach. W ciągu roku występuje 4 lub 5 pokoleń szkodnika. Przędziorki żerują na dolnej stronie liści, przy temperaturze powyżej 10 °C, wysysają soki roślinne i ogładzają krzewy. Przy licznym występowaniu przędziorka, uszkodzenia w postaci żółtych przebarwień widoczne są także na górnej stronie blaszki liściowej po kilku dniach żerowania. Upalna i sucha pogoda sprzyja szybkiemu rozwojowi szkodnika. Zwalczanie: Szkodliwość szkodnika można ograniczyć wprowadzając do programu ochrony preparat Afik, który zawiera naturalne polisacharydy. Dla tej substancji czynnej nie ma potrzeby określenia okresu prewencji i karencji. W razie potrzeby, możemy pozbyć się przędziorka w terminie do kilku dni przed zbiorem owoców. Polisacharydy, po odparowaniu wody z cieczy użytkowej, oklejają szkodniki, pokrywają ją cienką błoną i unieruchamiają. Przędziorki zostają udoszone. Przędziorek chmielowca rozwija się na dolnej stronie liści dlatego zabieg należy wykonać takim sprzętem, który umożliwia pokrycie tej strony liści. Zalecenia: – Zabieg Afikiem należy wykonać wczesnym rankiem, jeśli na roślinach nie ma rosy, lub lepiej późnym popołudniem a nawet wieczorek, kiedy szkodniki są mniej aktywne. – Nie wykonujemy opryskiwania w porze pełnego nasłonecznienia ani podczas wysokiej temperatury, powyżej 25 °C – Zabrania się stosować jakikolwiek preparat podczas oblotu pszczół. Krzywik porzeczkowiaczek (Lampronia capitella) Uszkadza on pąki porzeczki rozwijające się wczesną wiosną. Objawy żerowania gąsienic można zauważyć już na początku wegetacji, w czasie pękania pąków. Wnętrze pąków jest wyjedzone przez gąsienice i wypełnione ich odchodami. Jedna gąsienica może zniszczyć od 3 do 8 pąków. Dorosły szkodnik jest motylem barwy brązowej ze srebrnym połyskiem o długości ok 6 mm i rozpiętości skrzydeł 15 mm. Gąsienice zimują schowane w oprzędach pod korą u nasady pędów porzeczek. Przeziernik porzeczkowiec (Synanthedon tipuliformis clerck) Jest groźnym szkodnikiem, którego larwy żerując we wnętrzu pędów powodują ich uszkodzenia. Dorosły owad jest motylem niebiesko-czarnym, z przeźroczystymi skrzydłami o rozpiętości 3 cm. Samice składają jaja na młodych pędach. Wylęgłe z jaj larwy wgryzają się do ich wnętrza i tam żerują. Występowanie szkodnika najłatwiej stwierdzić podczas cięcia prześwietlającego krzewów, w okresie jesienno-zimowym. Wtedy po wycięciu pędu widać jego czarny środek, rdzeń jest wyjedzony i wypełniony odchodami żerujących gąsienic. Pędy uszkodzone przez gąsienice są osłabione, łatwo się wyłamują i często zasychają. Motyle można odławiać w pułapki feromonowe, które są pomocne do monitorowania i określania liczebności szkodnika oraz wyznaczenia terminu zabiegu ochrony roślin. Pryszczarki porzeczkowe Na plantacjach porzeczek, głównie czarnej, występują problemy z 3 spokrewnionymi pryszczarkami. Są to małe muchówki, których larwy uszkadzają różne części roślin, przyczyniając się do osłabienia krzewów i zmniejszenia ich plonowania. Zwalczanie różnych gatunków pryszczarków jest bardzo trudne, ze względu na ograniczoną liczbę preparatów zarejestrowanych i polecanych do ochrony roślin. Jeżeli na plantacji prowadzimy prawidłową ochronę przed pryszczarkiem porzeczkowcem pędowym to również ograniczamy występowanie innych szkodników takich, jak pryszczarka porzeczkowca liściowego, pryszczarka porzeczkowiaka kwiatowego, gąsienic uszkadzających liście czy mszyc. Pryszczarek porzeczkowiec pędowy (Resseliella ribis) Gatunek ten uszkadza głównie pędy jednoroczne. Szkodnik jest szczególnie niebezpieczny na plantacjach towarowych, na których owoce zbierane są kombajnowo. W czerwcu, a później w lipcu i sierpniu samice składają jaja w zraneniach kory, często powodowane przez kombajn, co ułatwia owadom składanie jaj. W miejscu żerowania wylęgłych larw pod skórką, kora przebarwia się, zapada, a później tworzą się zrakowacenia. Następuję więdnięcie, zasychanie i wyłamywanie się pędów tegorocznych, a w konsekwencji – redukcja plonu w następnym roku. Pryszczarek porzeczkowiak liściowy (Resseliella tetensi) Ten gatunek pryszczarka uszkadza głównie najmłodsze liście wierzchołkowe porzeczek, co objawia się w postaci wachlarzykowatego zwinięcia i skręcenia liści. Pod koniec kwitnienia porzeczek (a także w późniejszym okresie – do końca lipca lub dłużej) na uszkodzonych liściach występują beznogie, małe, białe lub białokremowe larwy. Na odmianach wrażliwych silnie uszkodzone wierzchołki zamierają, co wywołuje nadmierne krzewienie się pędów. W sezonie wegetacyjnym rozwijają się 3-4 pokolenia tego szkodnika. Pryszczarek porzeczkowiak kwiatowy (Dasineura ribis) Uszka on pąki kwiatowe, głównie porzeczki czarnej, przez co bezpośrednio redukuje plon owoców. Występuje coraz liczniej i lokalnie powoduje uszkodzenia nawet 30% pąków kwiatowych. Objawy uszkodzeń najłatwiej zauważyć podczas kwitnienia. Wtedy pąki są nabrzmiałe, ale pozostają zamknięte i przebarwiają się na kolor żółtopomarańczowy. W pąku żeruje od kilku do kilkunastu małych, beznogich larw barwy pomarańczowej. Wyrośnięte larwy spadają do gleby, gdzie zimują w kokonach. W sezonie wegetacji rozwija się jedno pokolenie tego szkodnika. Mszyce (Aphidoidea) Na krzewach porzeczek można zaobserwować kilka gatunków mszyc, które występują w różnym nasileniu, w zależności od przebiegu warunków pogodowych. Wszystkie gatunki mają kilka pokoleń w sezonie wegetacyjnym, a zimują w postaci jaj na pędach. Mszyce powodują szkody bezpośrednie – wysysają soki roślinne, ogładzają roślinę oraz są sprawcami deformacji wierzchołków pędów i liści. Szkody pośrednie polegają na tym, że owady te są wektorami wirusów powodujących groźne choroby. Wiosną mszyce powodują różne i charakterystyczne dla poszczególnych gatunków uszkodzenia na roślinach porzeczek, a w lecie przelatują na inne rośliny żywicielskie. Jesienią najczęściej wracają, aby złożyć jaja zimujące. Wszystkie gatunki mszyc należy zwalczać po zauważeniu pierwszych objawów ich występowania. Opóźnienie zabiegu ochrony zmniejsza znacznie jego skuteczność, ze względu na dużą liczebność szybko namnażających się osobników mszyc oraz skutki ich żerowania. Gąsienice Najczęściej występują następujące szkodniki: brzęczka porzeczkowy, piłecznica agrestowa, zwójka różóweczka i zwójka porzeczkówka. Uszkodzenia powodowane są przez gąsienice tych szkodników żerujące na liściach. Podczas lustracji łatwo to zauważyć, gdyż przy licznym ich pojawieniu się powodują gołożery na pędach. Silnie uszkodzone krzewy słabiej rosną i owocują, mają mniejszą odporność na mróz. Szkodniki te występują na krzewach zarówno na wiosnę, jak i w lecie. Ogólnie są one stosunkowo łatwe do zwalczenia. Robaki przecinki to są owady, które w okresie letnim przysparzają nam nie lada zmartwień. Te małe czarne robaki nie tylko szkodzą naszym roślinom, ale także przenoszą wirusy, bakterie i grzyby chorobotwórcze. Osiadają na ludzkiej skórze powodując swędzenie i potrafią niszczyć znajdujące się w domu sprzęty. Wiosna i lato to jedne z ulubionych pór roku wielu z nas. Ciepła pogoda i świecące słońce są jednak okupione także licznymi minusami, w tym owadami, które przysparzają nam nie lada zmartwień. Należą do nich nie tylko komary, ale i robaki przecinki, znane także jako wciornastki. Małe czarne robaczki – co to są robaki przecinki? Pod hasłem “przecinki robaki” kryje się aż 5 000 gatunków owadów. W większości są to stworzenia roślinożerne, jednak mogą żywić się także larwami innych stworzeń. Wciornastki, czyli robaki przecinki to są szkodniki, które przysparzają nam najwięcej zmartwień letnią porą. Wszystko za sprawą ich szkodliwego wpływu na rośliny – spożywając tkankę roślinną niszczą florę, a dodatkowo przenoszą wirusy i bakterie, które powodują jej choroby. Ponadto, małe robaki wciornastki siadają na spoconej, wilgotnej ludzkiej skórze, co powoduje swędzenie, i bywa bardzo uciążliwe. Owady te są najczęściej czarne, choć mogą mieć także kolor półprzezroczysty biały, żółty lub brązowy. Bardzo trudno je dostrzec gołym okiem gdyż mają kilka milimetrów. Co robią małe czarne robaki? Jak szkodzą robaki przecinki? Małe robaczki przecinki stanowią zagrożenie przede wszystkim dla roślin. Jak szkodzą robaki przecinki? Wciornastki często powodują zahamowanie ich rozwoju, uszkodzenia liści i kwiatów (np. przebarwienia). Oczywiście, niektóre uprawy są bardziej podatne na żerowanie tych robaków, a także przenoszone przez nie wirusy i bakterie (np. wirusa brązowej plamistości pomidora). Szkodniki często są przenoszone do domu na zaatakowanej roślinie, przez co opanowują pozostałą znajdującą się w domu florę. Mogą także wchodzić pomiędzy przestrzenie w matrycy np. ekranów telewizorów, co prowadzi do uszkodzeń sprzętu. Jak wykryć obecność przecinków w domu? Po małych, bladych plamkach na liściach domowych roślin. Najlepiej jednak przeprowadzić test białej kartki, którą podsuwamy pod liście i potrząsamy delikatnie nimi, gałęzią lub kwiatami. Wciornastki powinny wówczas spaść na kartkę, gdzie są najlepiej widoczne. Czarne robaczki przecinki – skąd się biorą? Wciornastki to przede wszystkim szkodniki roślin, dlatego najczęściej spotykamy je w okolicach pól i upraw. Robaki przecinki są stworzeniami, które żywią się sokami z liści, źdźbeł oraz pochew liściowych i kłosów, dlatego znajdujemy je także przy zieleńcach. Wzmożona aktywność wciornastek jest związana z okresem dojrzewania zbóż – po żniwach jest ich więc znacznie mniej. Co odstrasza muszki przecinki? Istnieje kilka sposobów na te owady. Co odstrasza muszki przecinki? Przede wszystkim wilgoć. Aby pozbyć się tych owadów warto w domu utrzymywać wysoką wilgotność – np. przez rozkładanie wilgotnych ręczników. Możemy również kłaść mokry ręcznik na kaloryferze znajdującym się w pobliżu naszych doniczek. Kolejnym sposobem na pozbycie się szkodników są częste kąpiele domowej flory lub przecieranie jej mokrymi chusteczkami, ponieważ wciornastki często tam przesiadują. Na szczególną uwagę zasługują liście – warto przecierać je także od spodu, gdyż to właśnie na liściach najchętniej przesiadują wciornastki. Mycie należy wykonywać przynajmniej dwa razy dziennie – pamiętaj jednak o odpowiednim zabezpieczeniu gleby folią, gdyż nadmiar wody może doprowadzić do gnicia korzeni. Do wody możemy dodać odrobinę mydła lub ząbek czosnku – taka kuracja powinna zabić wszystkie robaki przecinki i odżywić nasze rośliny. Jeżeli robaki zaatakowały już nasze rośliny warto upewnić się, czy są dla nich szkodliwe – być może nie ma potrzeby podejmowania jakichkolwiek działań. Niektóre wciornastki likwidują bowiem owady powodujące szkody, więc ich obecność będzie pożyteczna. Jeżeli jednak wystąpiły zmiany chorobowe w naszych uprawach, warto zgłosić się do laboratorium badania roślin. Tam fachowcy sprawdzą jaki patogen jest odpowiedzialny za szkody i zasugerują dalsze kroki. Najczęściej jest to zakup specjalistycznych preparatów chemicznych, dzięki którym nasze zielone akcesoria – przy regularnym spryskiwaniu – powinny wydobrzeć, a robaki zniknąć na dobre. Zapobieganie robakom przecinkom – profilaktyka Walka z wciornastkami opiera się przede wszystkim na przewidywaniu – warto więc zapobiegać pojawieniu się szkodników. W tym celu stosuje się różne metody (z których chemiczne środki owadobójcze są ostatecznością), w tym: lepiące pułapki na owady, odblaskowe ściółki, osłony roślin czy też przycinanie ich uszkodzonych fragmentów w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się owadów. Czy robaki przecinki są groźne? Wiele osób zastanawia się czy robaki przecinki są groźne. Dla człowieka – nie, choć wywołują irytujące łaskotanie. Pełzając po skórze i włosach potrafią wyprowadzić z równowagi nawet osoby o mocnych nerwach. Nie wolno jednak zapominać, że u osób uczulonych na ślinę lub inne wydzieliny owadów robaki mogą wywołać reakcję alergiczną. Można więc uznać, że wciornastki nie są groźne dla człowieka, jednak w niektórych regionach Polski uprzykrzają życie równie mocno co komary i mrówki. Choć robaki te są dość mocno uciążliwe, powodują swędzenie i podrażnienie skóry, nie zagrażają bezpośrednio naszemu zdrowiu. Na uporczywe swędzenie i podrażnienia można stosować dostępne bez recepty środki po ukąszeniu owadów albo maść przeciwświądową. Wciornastki są jednak groźne dla flory – przenosząc różnego rodzaju grzyby, bakterie i wirusy prowadzą do chorób, a w konsekwencji obumarcia upraw. Przecinki robaki i nie tylko – uważaj! Lato to okres, który dostarcza nam wiele przyjemności dzięki ciepłej i pięknej pogodzie, jednak wraz z nadejściem wspaniałej pogody pojawiają się także mniej pożądani goście – owady i stworzenia, które dostarczają nam z kolei wielu zmartwień. Komary, kleszcze czy właśnie robaki przecinki skutecznie utrudniają radość z pięknej pogody oraz innych uroków lata. Warto więc wyposażyć się w preparaty na ugryzienia i swędzenie, oraz stosować rozszerzoną profilaktykę w celu zapobiegania pojawienia się nieproszonych lokatorów w domu – sprawdź! Loading... Czerwone robaki w domu - Zmorsznik czerwony Zmorsznik czerwony jest szkodnikiem drewna żerującym w drewnie zawilgoconym i nadpsutym przez grzyby. Gdzie występuje zmorsznik czerwony Zmorsznik czerwony występuje w Europie i na Syberii. W Polsce spotykany jest on głównie w drzewostanach sosnowych. Rzadziej pojawia się on w innych drzewostanach iglastych. Jakie drewno atakuje zmorsznik czerwony Żerowanie zmorsznika czerwonego odbywa się w martwym drewnie drzew iglastych. Przede wszystkim są to pniaki i leżanina. Żerowanie zmorsznika czerwonego może odbywać się również w wkopanych w ziemie lub stykających się z nią elementach konstrukcji drewnianych takich jak wieże przeciwpożarowe, słupy i legary. Najczęściej atakowane przez zmorsznika czerwonego jest drewno zagrzybione, które zostało ścięte co najmniej dwa lata wcześniej. Często zdarza się, że zmorsznik czerwony zasiedla drewno silnie zawilgocone, które w chwili zasiedlania go przez zmorsznika nie zostało jeszcze porażone przez grzyby na przykład pale mostowe. Minimalna wilgotność drewna przy której może odbywać się rozwój larw zmorsznika czerwonego wynosi 20 %. Biologia szkodnika, czyli jak wygląda zmorsznik czerwony Osobniki dorosłe zmorsznika czerwonego mają od 10 do 21 milimetrów długości. Pokrywy zmorsznika czerwonego są lekko ukośnie wycięte na końcu. Wystaje spod nich zewnętrzny koniec. Rozróżnienie od siebie samców i samic zmorszników czerwonych jest bardzo proste ponieważ różnią się one pomiędzy sobą ubarwieniem. Przedplecze samców jest czarne podczas gdy ich pokrywy żóżłte lub żółtobrunatne. Sporadycznie zdarza się, że kolor pokryw samców jest bliski czarnemu. Przedplecze samic jest czerwone, choć sporadycznie zdarza się, że jest ono żółtobrunatne. Pokrywy samic są zawsze czerwone. Samice rozpoznać można również po końcówce pokładełka wystającej poza odwłok. Rójka zmorsznika czerwonego Rójka zmorsznika czerwonego odbywa się za dnia. Trwa ona od czerwca do września. Intensywność rójki największa jest podczas dni w których temperatura powietrza jest najwyższa. Pojedyncza samica może zmorsznika czerwonego może złożyć do 700 jaj. Składane są one przez nią w szparach w drewnie. Mogą być one składane pojedynczo lub po kilka sztuk. Jaja zmorsznika czerwonego są zółtawe, gładkie i wydłużone. Ich wymiary to 1 na 0,5 milimetra. Po kilkunastu dniach wylęgają się z nich larwy. Larwy zmorsznika czerwonego Larwy zmorsznika czerwonego są żółtawe lub białe. Osiągają do 35 milimetrów długości. Ich głowa jest wyraźnie wyodrębniona. Szerokość głowy larw zmorsznika czerwonego jest mniejsza od przedplecza. Na górnej stronie obie części puszki głowowej stykają się ze sobą. Przedplecze lśniące i gładkie. W części nasadowej jest ono zabarwione na żółto. Na pierwszych siedmiu pierścieniach odwłoka znajdują się poduszki ruchowe. Składają się one z dwóch poprzecznych rzędów brodawek, które otoczone są przez dwa owalne również złożone z brodawek pierścienie. Na siódmym pierścieniu odwłoka układ brodawek jest inny. Znajduje się na nim tylko jeden pierścień i pojedynczy rząd brodawek. Początkowo żerowanie larw odbywa się w bielastej części drewna. Dopiero później przenosi się ono również do części twardzielowej. Chodniki drążone przez larwy zmorsznika czerwonego mają owalny przekrój. Wypełnione są one mieszanka składającą się z ekskrementów, wiórków i mączki drzewnej. Wygląd ekskrementów zmienia się wraz z rozwojem larw zmorsznika czerwonego. W przypadku młodych larw zmorsznika czerwonego mają one kształt walcowaty, a w przypadku larw starszych stają się one bardziej kuliste. Na końcu chodnika drążonego przez larwy zmorsznika czerwonego znajduje się kolebka poczwarkowa. Znajduje się ona na głębokości wynoszącej od 5 do 20 milimetrów pod powierzchnią drewna. Zazwyczaj kolebki te położone są równolegle do powierzchni drewna. Wymiary kolebek to 25 na 6 na 12 milimetrów. Pomiędzy chodnikiem, a kolebką znajduje się ścianka złożona z grubych wiórków. Poczwarki zmorsznika czerwonego są białe z żółtawym odcieniem. Mają one od 15 do 22 milimetrów długości. Na końcu odwłoka poczwarki zmorsznika czerwonego znajdują się szeroko rozstawione, parzyste kolce. Na ósmym tergicie jej odwłoka znajduje się poprzeczny rząd w skład którego wchodzi od 4 do 8 kolców. Stadium poczwarki zmorsznika czerwonego trwa od dwóch do trzech tygodni. Po przeobrażeniu się osobniki dorosłe jeszcze przez tydzień przebywają wewnątrz kolebki poczwarkowej. Po tygodniu opuszczają one przez wygryzione przez siebie koliste otwory wylotowe o średnicy wynoszącej od 4 do 8 milimetrów. Cykl rozwojowy zmorsznika czerwonego trwa od 2 do 3 lat. W wyjątkowo sprzyjających warunkach rozwój zmorsznika czerwonego może trwać rok. Zniszczenia drewna powodowane przez zmorsznika czerwonego Zmorsznik czerwony znacząco skraca okres użytkowania drewnianych konstrukcji w których odbywa się jego żerowanie.

czarne robaki na grzybach